CLASH
Niemand ontkent dat we in onzekere tijden leven. De vele crisissen die we doormaken zijn daar getuige van. Onzekerheid en angst voor wat komen zal, vreten aan het welbevinden. Op zijn beurt vreet dit onbehagen aan de sociale cohesie. Polarisatie en conflicten zijn daarvan de gevolgen.
Toch smeult onder al die spanning ook energie. Onder het onbehagen schuilt een diep, onvervuld verlangen.
De Verklaring van 30 november probeert dat verlangen een gezicht te geven. In zes krijtlijnen schetst ze een samenleving die we wel leefbaar kunnen achten.
Grote hervormingen vergen niet alleen een breed gedragen ongenoegen over het bestaande, maar ook een beeld van hoe het nieuwe er zou moeten uitzien.
De hervorming waar de mensheid nu als geheel voorstaat is immens. Voor de eerste keer in zijn geschiedenis, kan de mens niet langer hopen op groter beslag over zijn natuurlijke omgeving. Voor de eerste keer wordt hij door die omgeving gedwongen om zich bescheiden op te stellen. Daar zou een grote gelukservaring kunnen uit voorvloeien.
Maar het heersende waardestelsel belet hem dat voorlopig. Wie zich het beeld van een maatschappij die georganiseerd is naar de krijtlijnen van de Verklaring eigen heeft gemaakt, wordt elke dag geconfronteerd met een grote tegenstelling.
Die doet zich op nagenoeg alle domeinen van de samenleving voor.
Men kan daar gefrustreerd door worden. Maar men kan er ook een kans in zien. Het betekent dat een andere samenleving ook op zovele domeinen waar kan worden gemaakt.
Dit boek bevat een aantal columns die sinds de Verklaring van 30 november 2019 door Hans Claus werden geschreven naar aanleiding van concrete nieuwsfeiten, in een niet aflatende zoektocht naar ingangspoorten voor de noodzakelijke verandering waar we voor staan.
