En ze leefden nog altijd
En ze leefden nog altijd is een aangrijpende en introspectieve roman, waarin de auteur de complexe emotionele reis van een vrouw na het verlies van haar man onderzoekt. Het verhaal richt zich op de verwerking van verdriet, het herstel van de persoonlijke identiteit en de zoektocht naar betekenis na een ingrijpende levensverandering. Baeten belicht de innerlijke wereld van de hoofdpersoon en haar pogingen om haar leven opnieuw vorm te geven, terwijl ze de schaduw van het verleden probeert achter zich te laten.
Door de delicatessen van rouw, de wisselwerking tussen herinnering en vergeving, en de verlangens die ontstaan bij het verlies van een dierbare, biedt het boek een indringend portret van de veerkracht van de menselijke geest. En ze leefden nog altijd is zowel een verhaal over persoonlijke transformatie als een reflectie op de universele thema's van liefde, verlies en hoop, waarbij de lezer wordt uitgedaagd om na te denken over de mogelijkheden voor nieuw begin, zelfs na het diepste verdriet.
Het boek is een rijke, emotioneel geladen verkenning van de menselijke ervaring en een oproep tot het omarmen van de toekomst, ondanks de sporen van het verleden.
