De zeevonk van Birsen Taspinar
Zeevonken zijn boeken die je denken veranderen. Boeken die een totaal nieuw licht werpen of een compleet origineel perspectief schetsen. Boeken die zelfs impact kunnen hebben op je gedrag. Zeevonken lees je op eigen risico!
Ik kies voor een echt vrouwenboek, ‘Go Only As Fast As Your Slowest Part Feels Safe To Go: Tales To Kindle Gentleness and Compassion For Our Exhausted Selves’ van Robyn L. Posin: over alle bochten waarin wij ons als vrouw wringen, tot we op de duur zelf niet meer weten wat goed voelt.
Ik gebruik dit boek als een extra bril om dagelijks nog kritischer naar het proces van zorgen voor jezelf en zorgen voor anderen te kijken.
Waarom vormde het voor jou zo’n grote eye-opener?
Dit boek gaat over zelfzorg, maar graaft veel dieper dan wat we normaal onder dat begrip verstaan. Zelfzorg en me-time worden doorgaans erg individualistisch benaderd. Maar dit boek focust net op het collectieve stuk dat rond die zelfzorg zit en behandelt dat erg mooi en diepgaand. De lezer krijgt telkens een tip, met heel persoonlijke verhalen van de auteur erbij. Over hoe je voor jezelf kunt zorgen, hoe je ook je emotionele zelf kunt voeden. Over kwetsbaarheid en hoe we ook erg oordelend naar onszelf kunnen zijn. Over hoe fouten vanuit een zekere woundedness, vanuit een kwetsuur, kunnen voortkomen.
Dit is meteen de mooiste les uit het boek: soms handel je vanuit een wonde, maar je kunt ook dié wonde accepteren. Je kunt op je eigen reactie terugblikken en beseffen: nu sta ik verder en kan ik ernaar kijken zonder mezelf te veroordelen.
Op welke manier en in welke mate heeft het boek ook impact gehad op je gedrag?
Posin heeft zelf, als psychologe, een typisch ‘succesvol’ pad afgelegd richting academische carrière. Door met persoonlijke gebeurtenissen geconfronteerd te worden, begint ze dat hele pad terug in vraag te stellen. Zonder dat ze daarom haar beroep in vraag stelt. Ze gaat heel open op zoek naar welk soort werk ze wél zou willen doen. En dan komt ze al gauw terecht bij ‘helend werken’ met mensen. Omdat dit ook voor haarzelf helend werkt en ze daardoor veel over zichzelf leert. Daarin herken ik mezelf sterk: dat je werk ook een soort van zelfzorg is, omdat je daarbinnen samen met anderen de wereld verkent. Soms heb je als psycholoog een echte, authentieke ontmoeting met je patiënt.
Posin legt zich bloot in àl haar identiteiten: als psycholoog, als partner, als moeder… Ze schrijft vanuit haar kwetsbaarheid en vanuit de wijsheden die ze daaruit haalt. Op het einde komt ze tot de magie van rust. ‘More slowly’: wat betekent dit? We rusten vandaag nog amper, zelfs als je ziek bent of als het even niet gaat, is het niet evident om tijd of ruimte voor jezelf op te eisen… Hoe basic het ook allemaal lijkt, het is zeer fijn dat ze ons die spiegel voorhoudt.
Ikzelf ben bijvoorbeeld zo’n kind dat er alles aan deed om haar ouders op hun gemak te stellen, omdat zij heel erg zoekende waren in een nieuw land. Als een van de oudste kinderen leg je jezelf onbewust die missie op: ik moét hier vanalles, er is geen tijd om te spelen, om kind te zijn…
Het mooie van dit boek is, dat je er op je eigen tempo door kunt gaan. Momenteel ligt het op m’n nachtkastje, om er net voor ik ga slapen nog even in te lezen. Ik gebruik het als een extra bril om dagelijks nog kritischer naar dat proces van zorgen voor jezelf en zorgen voor anderen te kijken.
Waar het boek me ook in sterkt, is in het toelaten van elk soort gevoel. Dat je al die emoties ook echt in de ogen durft te kijken om te zien wat er speelt. Om jezelf niet constant in bochten te moeten wringen, om niet de hele tijd te proberen passen in die rollen waarin wij gestoken worden… En ook om daar opener over te zijn naar jezelf en je omgeving toe.
Hoe kwam het boek op je pad?
Ik kreeg het toevallig, via een vriendin die een aantal boeken te geef had. Ze postte een foto op Facebook en ik zag mijn eigen boek daartussen liggen. Dat deed pijn, mijn ego kreeg even een duwtje. Dat zijn vaak nét de momenten waar een wijze betekenis achter zit. Ik liet haar weten dat ik graag mijn eigen boek terug wilde, omdat ik graag exemplaren uitleen aan mensen. Ze vertelde me dat ze haar bibliotheek wilde verkleinen omdat ze veel onderweg is. Ze heeft toen enkele parels van boeken extra meegebracht, waaronder dit boek.
Heb je het boek ook al met anderen gedeeld?
Ik heb er al wel kort over verteld tegen een vriendin, maar nog niet in detail. Ik ontdekte het pas zo recent: ik heb het gevoel dat ik er nog niet klaar mee ben…
